Last month

Shalom!

Tijd voor een nieuw blog! Er is weer veel gebeurd in de afgelopen maand dat ik niet geschreven heb.

Allereerst was het tijd voor onze kibboets-trip. Er gingen al geruchten rond dat het Jeruzalem werd, maar het werd een yacht in Eilat.
De mannen hadden in Eilat al flessen tequila en rum ingeslagen, dus je hebt wel een beetje een idee hoe de boottrip gegaan was. We gingen met alle volunteers en een paar Israelische werkers, waar we verder erg goed contact mee hadden. Eenmaal op de boot hebben we lekker in de zon genoten en gezwommen in zee. Helaas geen koraal gezien, maar wel dolfijnen! We hebben geBBQ-ed (or had a bry as the South-Africans say) en er was een gelegenheid om te gaan parasailen. Ik heb het niet gedaan, maar Tyrone wel. Na de boottrip hadden we de gelegenheid om de stad in te gaan. Ik presteerde het weer eens om met Max en Kosta op de verkeerde busplaats te staan waardoor de bus midden in de stad op ons moest wachten. Gelukkig konden we nog meerijden.

In de pub hadden we een van de wat grotere feesten dan we normaal hadden. Je moest entree betalen (40 shekel = 10 euro) en dan kon je vrij drinken. Het was een goed feest; haast iedereen was bezopen of high. Ik kwam zelfs nog iemand tegen die op Schiphol had gewerkt en Nederlandse woorden op mij uit probeerde. Geslaagde avond.

Je kan echt merken dat het nu zomer wordt; tegenwoordig is het erg normaal om temperaturen van 40 graden Celsius te krijgen. Niemand klaagt; het is nou eenmaal iets dat je kan verwachten in de woestijn. Alleen een beetje jammer dat het zwembad nog steeds pas op vrijdag en zaterdag open is.

Op 26 mei was het Shavuot, oftwel het Oogstfeest. Hier op de kibboets wordt het ronduit het 'cheesecake-feest' genoemd omdat alle vrouwen rond deze holiday spontaan cheesecakes gaan bakken. Er was weer veel muziek, gedans en grappen... in het Hebreeuws uiteraard, dus Tyrone en ik snapten er helemaal niks van. We besloten niet daar te gaan eten omdat het er al niet zo fris rook (het eten stond al een hele tijd buiten) en we ons vlees al uit de koelkast hadden gehaald. Max was inmiddels al niet meer wonende in ons appartement; het was nu alleen nog Tyrone en ik. Wel stil zo.

Afgelopen week kregen we wat mensen te gast van kibboets Yotvata. Ze waren er uitgekickt wegens drugsbezit. Het waren vrienden van Tom, onze oude huisgenoot, en Tyrone kende ze ook nog wel van party's op Yotvata. Volgens hen was dat hele drugsverhaal niet waar en waren ze er onterecht uitgekickt.
Er waren drie meiden (Kylie uit Zuid-Afrika, Lena uit Duitsland en Maria uit Zweden) en een jongen (Tom uit Groot-Brittannië ) gearriveerd op de kibboets. Kylie presteerde het meteen om onze waterkraan te slopen door een fles frisdrank erop te laten vallen. Gevolg was dat het water eruit spoot en dat de hele keuken binnen mum van tijd blank stond. We hadden het tijdelijk opgelost door er een lepel met een theedoek in te stoppen en een grote emmer onder het aanrecht te zetten om het water op te vangen.
De dag erna kwam onze Tom vanuit Yotvata naar Yahel omdat het zijn verjaardag was. We hebben er een gezellige party van gemaakt buiten ons appartement. Ik heb niet al teveel gedronken omdat ik de dag erna met Tom en Tyrone naar de Dode Zee wilde gaan en ik daarvoor fit wilde zijn.

De volgende dag moesten we er weer vroeg uit. Tyrone had een kater van hier tot Saturnus, dus hij haakte af. De anderen hadden niet zoveel zin om met ons mee te gaan, dus was het alleen Tom en ik. We hadden de bus naar Ein Gedi niet besteld en bleek eenmaal dat hij ook hartstikke vol zat, dus wij konden niet meer mee. Wij balen natuurlijk, want we wilden de zo vroeg mogelijke bus nemen omdat het een 3 uur durende reis is. Op zijn vroegst zouden we dus rond 11 uur bij de Dode Zee zijn, dus wilden we niet later aangekomen.
Gelukkig hadden we mazzel en zat er op het station van Yahel een inspecteur van de busmaatschappij te wachten en hij liet ons naar binnen. Wel moesten we de hele rit naar Ein Gedi op de grond in de bus zitten, maar we hadden tenminste een plekje.
Rond 11 uur kwamen we aan in Ein Gedi. Tom had nog afgesproken met 2 meiden van Yotvata die samen een week op vakantie waren, namelijk Laura uit Colombia en Frederikke uit Denemarken. We besloten eerst een duik te nemen in de Dode Zee, omdat de meiden nog in Massada zaten. Een klein stukje lopen van het busstation van Ein Gedi was een public beach waar je alleen voor de kleedkamers hoefde te betalen (wat we natuurlijk niet deden), dus we zouden ze daar opwachten.
Toen ze gearriveerd waren hebben we een uur op de Dode Zee rondgedreven en zijn we vervolgens naar het Ein Gedi Reserve and National Park gegaan. We kwamen er vrij laat aan, maar besloten toch nog een flinke tocht te maken en op het laatst werden we zelfs rondgeleid door een ranger van het park. Hij moest alle bijzienswaardigheden checken op mensen, omdat het park ging sluiten. Met 3 dames op stap was het natuurlijk geen enkel probleem om een gratis rondleiding te krijgen!
We hebben ongeveer 4 uur rondgebracht in het park, 20 liter p.p. gedronken en aardig aangebruind. Tom en ik hadden niet vantevoren een buskaartje besteld, dus we namen een groot risico om te rekenen op een plekje in de laatste bus vanuit Jeruzalem. Gelukkig was er nog plaats en wij waren de laatsten die werden toegelaten zonder buskaartje. Mazzel dus!

En verder:
- Tyrone verliet zondag met de rest van de groep de kibboets, dus ik zit opgescheept met alle Indiase volunteers (Het voelt aan als India Town af en toe, haha)
- Sheroet-taxi-chauffeurs zijn niet te vertrouwen! Het zijn de enige chauffeurs in Israel die 5 km/uur rijden zodat ik mijn bus naar Yahel gemist had.
- Pub. Pub. Pub. En geen araq voor mij meer.
- Honden zijn meer te vertrouwen dan katten. Mijn mening over deze wezens is veranderd. Met uitzondering van Ian, onze BBQ-kat.
- Moet ik niet alles geloven wat er bij de KPC gezegd wordt, mijn visumproblemen zijn inmiddels opgelost zonder 300 shekel te hoeven betalen!!
- ben ik gigantisch verbrand door koraal (!) en dachten ze bij de duikclub van Scuba Beach dat ik gebeten was door een haai (vanwege het feit dat Kosta en Alon de auto met grote snelheid pal voor de ingang van de club parkeerde).
- Zondag misschien naar Egypte. Maandag naar Jordanie!!!
- Dinsdag laatste dag op de kibboets. Nog maar 2 daagjes werken.

EN VERDER...

... MOET IK NU GAAN RENNEN VOOR DE WEDSTRIJD NEDERLAND - DUITSLAND.

TABEE!