Kibboets belevenissen en Jeruzalem

Hallo iedereen!

Voor ik weer een heel verhaal begin wil ik iedereen even bedanken voor zijn/haar reacties. Ik vind het erg leuk ze te lezen, blijf ermee doorgaan :)

Er is veel gebeurd op de kibboets en erbuiten sinds mijn laatste blog. We hadden op maandag de Volunteers Night op kibboets Eilot dat voor alle vrijwilligers uit de Arava-woestijn was (waar Yahel als noordelijkste plaats nog deel uit maakt). We deden daar een grappige quiz over de kibboets in het algemeen en mochten daarna een duik nemen in het zwembad, wat overigens daar super-de-luxe is vergeleken met Yahel. Ik heb een super leuke avond gehad en het was fijn om weer eens wat Nederlands te kunnen praten met sommige vrijwilligers. Jammer dat het zo kort was, de party bij het zwembad kwam namelijk net op gang (mede door de fles rum die we hadden meegesleept en aan de mensen van India aan het geven waren, haha).

Dinsdag was er weer een Memorial Day, dit keer voor alle gevallen soldaten van oorlogen. Ik heb met mijn huisgenoten een ceremonie bij de synagoge bijgewoond, wat een uur duurde en in het Hebreeuws was, dus we konden er helaas niks van begrijpen.
De volgende dag werd er weer een minuut stilte met sirene gehouden en 's avonds op dezelfde plek voor de synagoge werd er weer een dienst gehouden om Independence Day in te luiden. Dit ging er een stuk vrolijker aan toe met veel zang en gedans. Ik begon eindelijk een beetje een echt kibboets-gevoel te krijgen, ondanks dat onze kibboets zo geprivatiseerd is.
Op Independence Day moest ik ook werken omdat we die middag ontzettend veel gasten binnen krijgen en er waren er al een heleboel vertrokken. Dat betekende dat we weer 20 kamers op een ochtend moesten doen! Gelukkig kregen we hulp van een aantal Indiase vrijwilligers en omdat het een nationale feestdag was, kregen we dubbel betaald. Om 13 uur werden we vrijgelaten en hadden we met de hele kibboets een feestje bij het zwembad. Er werd er een BBQ gehouden en de vrijwilligers mochten er gratis van eten.
's Avonds gingen we naar Yotvata, een kibboets verderop, want daar gingen we Independence Day voortzetten. In het begin viel het wel een beetje tegen gezien het vooral op kleine kinderen gericht was, maar er stonden ook een aantal beeldschermen waar je een aantal games kon spelen. Ik daagde meteen de rest uit voor een spelletje Tekken tegen me, wat sommige nogal tegenviel, haha. Daarna speelde er een band Hebreeuwse liedjes volgens Nitzan gegoten in een nieuw jasje. Ik herkende er een nummer, Hine Ma Tov, heeft mijn christelijke opvoeding op de basisschool toch nog wat Hebreeuws opgeleverd! Na de band kwam er om 21.00 het vuurwerk, stukken mooier dan ik in Nederland heb gezien. Misschien was dit wel het mooiste vuurwerk ever. Wederom weer een goede dag gehad, was weer veels te kort helaas.
Vrijdagavond zoals altijd weer een party, pub en zaterdagochtend zat ik met Tom en Max, alledrie met een hangover, bij de bar mitswa van Eli, een jongen van de kibboets. Het hele proces was erg interessant om te zien (vooral het gedeelte waarin iedereen met een zware thora loopt te slepen en snoepjes gooit naar de rabbi), maar 2 uur alleen Hebreeuws aanhoren was toch weer iets te veel van het goede. Gelukkig werden we erna beloond met een fan-tas-tisch buffet. Ik had mijn cola, dus ik was allang in de zevende hemel. Na het eten dook iedereen weer in bed om de gemiste uurtjes verder te slapen. Ook hier werd Hine Ma Tov weer gezongen en ik kreeg er een beetje een zeemansgevoel bij toen iedereen de armen om elkaar heen sloeg en mee wiegde op de muziek.

De week erop heb ik drie dagen vrij genomen om naar Jeruzalem te gaan. Ik had al een tijdje contact met een Nederlandse gids die in Israël woonde en hij nodigde mij uit om mee te gaan naar de traditionele volksdansen in Jeruzalem. Voor we daarheen gingen mocht ik mij voegen bij de Nederlandse toergroep waar hij gids voor was. Ik mocht gratis het Israël Museum in en kreeg daar een interessante rondleiding over het oude Jeruzalem en de Dode Zee Scrollen.
Daarna kreeg ik de kans om met de groep naar Bethlehem te gaan, daar zei ik natuurlijk geen nee tegen. Jossi (de gids) ging niet mee omdat Israëlische mensen niet toegelaten worden in Palestina. Onze reisleidster Machal kwam eigenlijk ook uit Israel, maar had ook een Nederlands paspoort (alle Nederlanders noemen haar Marloes), dus ze kwam gewoon Bethlehem in. Ze zag er ook niet zoals Jossi Israëlisch uit met haar witblonde haren en ze deed alsof ze Hebreeuws niet kon verstaan.
Bethlehem zelf zag er niet heel bijzonder uit. Het is geen mooie stad dat iets speciaals heeft, maar het was toch wel apart te zien dat de stad omringt is met de muur die Israël scheidt van de Palestijnen. De muur was trouwens prachtig beschilderd, vergelijkbaar met de Berlijnse Muur.
We zijn naar de velden van de herders geweest waar engel Michael is verschenen (ik heb geen grote kennis van de Bijbel, zou best zijn dat het niet helemaal klopt) en we zijn naar de plek geweest waar Jezus is geboren. Boven op die plek is een kerk gebouwd, dus het ziet er nu echt niet uit als zo'n typische kerststal. Dat is trouwens ook zo'n ontzettend fout beeld dat geschetst wordt tijdens kerstmis, want de herders leefden allemaal in een soort grot met hun dieren en niet in een houten gebouwtje (wat ik altijd dacht).
De kerk zag er ontzettend mooi aangekleed uit, ook de geboorteplek van Jezus, maar ik vond dat net iets weg hebben van een open haard (sorry, gelovige mensen!). Toch vond ik het stiekem wel bijzonder zoiets gezien te hebben en dat er zoveel mensen zoveel devotie voor voelen, ook al doe ik er zelf helemaal niks mee.
We reden weer terug naar Jeruzalem en ik mocht met ze mee-eten in het hotel. Na het eten gingen Jossi en ik naar zijn dochters appartement, waar ik de komende dagen mocht overnachten. Vanuit daar namen we een taxi naar de universiteit waar de traditionele dansen gehouden werden. Het was zo apart te zien dat er zoveel mannen en vrouwen aan meededen. Zoiets zou je in Nederland dus echt nooit zien. Mannen schamen zich daar veel sneller om te dansen dan ze hier doen, echt heel jammer, want je ziet hier dat iedereen er heel veel plezier aan beleefd.
Het dansen was ontzettend moeilijk. Ik kon er echt helemaal niks van, zelfs Jossi danste nog beter dan ik, maar goed hij deed dit al 30 jaar. Ik deed het nog maar 1 uur. Ik was eerlijk gezegd ook hartstikke moe, maar ik vond het supergaaf dat ik het allemaal heb meegemaakt.

De volgende dag zou ik er alleen in Jeruzalem voor staan. Het begon al lekker omdat de buschauffeur mij ergens in het noorden van Jeruzalem de bus uit gooide en claimde dat ik dichtbij de Oude Stad was (en de halte waar ik uit moest stappen). Niet dus. Ik mag wel blond zijn en geen richtingsgevoel hebben, maar mijn gevoel zei meteen al dat ik verkeerd zat. Nadat ik uitgevogeld had waar ik in vredesnaam was baalde ik weer gigantisch, want het was nog een belachelijk eind naar de Oude Stad. Niet te lopen dus. De bussen reden hier niet frequent, dus ik was op een taxi aangewezen.
Eenmaal in de Oude Stad heb ik meteen een ticket gekocht om over de muren te kunnen lopen om zo een mooi uitzicht over de stad te kunnen krijgen. Ik kwam uit in talloze winkelstraatjes met prullaria en verdwaalde de hele tijd. Al die straatjes lijken zo gigantisch op elkaar!
Ik vond op een gegeven moment de Heilige Grafkerk, maar allemachtig wat was het daar druk. Door de Oude Stad heb je een route over de Via Dolorosa dat de Kruistocht van Jezus moest voorstellen. Die heb ik voor een gedeelte gelopen en kwam uit bij de Heilige Grafkerk waar de grafkapel van Jezus ligt. Weer vond ik alle gelovigen al liggend en zoenend op de steen waarop Jezus gebalsemd is. Nogmaals, dit blijft een ontzettend vreemd beeld voor mij. Na een blik geworpen te hebben op de meters lange rij voor de grafkapel (waar elke keer maar 4 mensen in mochten) heb ik besloten er niet in te gaan. Ik vind het niet waard uren voor iets te wachten waar ik niks mee heb.
Ik ben vervolgens via de andere kant over de muur gelopen waarna ik uitkwam bij de Klaagmuur. Ik had met mijn slimme hoofd niet door dat mannen en vrouwen daar gescheiden moesten worden, dus ik liep doodleuk naar het mannengedeelte omdat het daar minder druk was. Ik werd meteen tegengehouden. Dan maar een foto.
Ik probeerde ook nog bij de Rotskoepel te komen (die bekende moskee met de gouden koepel), maar ik nam een poort die alleen voor moslims bedoeld was, dus daar kwam ik niet door. Ik had het op dat moment eigenlijk wel gehad met lopen, de warmte, al die vervelende mannen die op mijn blonde haar afkwamen en al die drukte, dat ik besloot de Oude Stad te verlaten voor een wat rustiger gedeelte van Jeruzalem. Ik besloot op tijd naar het appartement te gaan, ik was namelijk kapot.

De volgende dag heb ik het lekker rustig aangedaan en ben ik via de Armeense wijk in de Oude Stad aangekomen bij de Klaagmuur. Was niet helemaal de bedoeling, maar ik was opnieuw weer eens verdwaald. Ik vond een archeologisch gedeelte in de stad, genaamd het Cardo, en daar kon ik de oude muren uit het Byzantijnse tijdperk zien (met een oude winkelstraat). Heel erg interessant met oog op mijn toekomstige studie.
Ik deed een poging 2 om de Rotskoepel te bezoeken, maar dit keer vond de ordebewaker mij er niet moslim genoeg uitzien en werd ik weer geweigerd bij een poort. Op vrijdag en zaterdag is het trouwens onmogelijk om bij de Rotskoepel te komen in verband met de sabbat. Wel wees hij aan welke poort ik op zondag moest nemen, weet ik dat tenminste voor de volgende keer als ik hier ben.
Het was ontzettend leuk om de stad een keer te zien te hebben, maar ik was stiekem toch ook weer blij toen ik door de hekken van Yahel liep. Het voelde echt weer als thuis, haha.

Op zaterdag heb ik in mijn eentje de berg achter de kibboets weer beklommen om te kunnen genieten van de zonsondergang. Terwijl iedereen in NL genoot van de Bevrijdingsfestivals, genoot ik van de prachtige natuur om mij heen. Later kwamen Tani en Adam (lui van de kibboets) bij mij voegen, die blijkbaar hetzelfde idee hadden als ik. We zijn met zijn drieën weer teruggekeerd, dus ik was verder ook niet opgegeten door roofdieren of andere gevaartes. Het was echt ongelooflijk hoe mooi de ondergang was. We werden er alle drie stil van.
Later bleek dat de maan die avond ook dichter bij de aarde stond dan normaal (volgens mij was ie 16% groter), dat viel ons namelijk ook al op. Het hele tafereel was fantastisch. Ik zou bijna denken dat ik hier nooit meer weg wil gaan, dus wie weet later.

Tot snel,

Laura