In de woestijn
Door: Laura
Blijf op de hoogte en volg Laura
27 Maart 2012 | Israel, Yahel
De host van mijn youth hostel was er zeker van dat ik dezelfde dag geen plaats kreeg aangewezen, dus ik mocht mijn zware rugzak in mijn kluisje houden, waar ik wel heel erg blij mee was.
Bij de KPC moest ik eventjes wachten en daarna werd er flink getelefoneerd en jawel, er was plek! In het zuiden van Israël, zo'n 60 km van Eilat verwijderd. Na een busreis van ongeveer 4 uur kwam ik aan bij mijn (verlaten) kibboets en ik kreeg een beetje het wilde westen gevoel; alleen in de woestijn, de lange weg aflopend in de richting van de kibboets.
Eenmaal in de kibboets waren ze erg vriendelijk. Ik was bij de receptie voor de gasten aangekomen en ze waren daar allemaal bang dat ik uitgedroogd was, dus ze kwamen meteen met water aanzetten. Daarna kwam er een man met geweer en gele zonnebril mij ophalen en hij nam mijn tas over. Ik wist even niet wat ik moest denken, want de hele situatie op dat moment was erg apart. Ik werd rondgeleid over het terrein en na wat gesleep heb ik een fatsoenlijk bed in mijn kamer gekregen.
De vrijwilligers hier slapen in appartementen en ik deel mijn appartement met nog 5 anderen; Silvana uit Argentinië, Tom en Tyrone uit Zuid-Afrika, Max uit Amerika en Alessandro uit Italië. We zijn een heel gezellig appartement. Afgelopen vrijdag hadden we hier onze wodka-party al gehouden.
Mijn werk is in de guest house. Dat houdt in dat ik voornamelijk bezig ben met kamers schoonmaken, helpen in de eetzaal en werken in de tuin. De meesten werken in ons packinghouse, waar kibboets Yahel paprika's inpakt. Inmiddels ben ik al een aantal dagen aan het schoonmaken en tuinieren en ik vind het heerlijk. We maken nog niet zulke lange dagen omdat er weinig gasten zijn, maar ik zag al dat we de eerste weken in april het ontzettend druk krijgen. Dan is 80% van de kibboets bezet met gasten. Ik heb geen idee hoe het dan gaat lopen.
Ik ben inmiddels ook al naar het strand in Eilat geweest en heb voor het eerst gesnorkeld. Ik wist niet hoe ik het moest doen, maar met een beetje hulp en begeleiding van Eyal is het gelukt. Wauw, wat is de zee daar mooi. Ik zag prachtig koraal en gekleurde vissen. Ook waren er veel duikers in dat gebied, dat was een leuke combinatie. Zondag was ik met Max naar Eilat geweest voor wat inkopen en om geld te pinnen en we kwamen vast in de stad te zitten omdat de scumbag buschauffeur ons niet bij de juiste halte waarschuwde en ons er tussendoor ergens uitgooide zodat we konden teruglopen. Probleem was dus ook dat we geen idee hadden welke halte we terug moesten nemen, maar goed het was een kibboetsbus, dus na een tijdje bij een bushalte gewacht te hebben besloten we een taxi te nemen naar kibboets Eilat. Daar moesten we meer dan een uur op de bus wachten, omdat het de laatste bus was ging ie niet meer langs alle kibboetsen; alleen langs degenen waar iemand opgepikt/gebracht moest worden. Daar stonden we dan bij de halte midden in de woestijn aan een verlaten weg, vlak bij de Jordaanse grenscontroleposten en de over vliegende militaire vliegtuigen. Beetje eng, maar ook erg spannend. Dit is pas avontuur! Uiteindelijk kwam de bus aan op het moment dat ik besloot een taxi te gaan regelen. Geloof me, klagen over OV in Nederland is nergens voor nodig, in Israël hebben ze laks aan tijdschema's.
Sinds gisteren hebben we een mini-kat geadopteerd omdat het uit zijn nest gegooid was. We hebben hem Tijgertje genoemd en hij is nog maar een paar dagen oud. Zo schattig! Iedereen smelt zo'n beetje bij de aanblik van deze lieverd. Maar ja, dat schatje heeft ons wel uit onze slaap gehouden en begon vrolijk te miauwen om 06.30. Hopelijk gaat het vanavond beter, maar ik heb er niet veel vertrouwen in.
Vrijdag ga ik met Max naar de tempel voor de sabbatdienst. Ik ben heel erg benieuwd.
Wordt vervolgd...
- Laura
Bij de KPC moest ik eventjes wachten en daarna werd er flink getelefoneerd en jawel, er was plek! In het zuiden van Israël, zo'n 60 km van Eilat verwijderd. Na een busreis van ongeveer 4 uur kwam ik aan bij mijn (verlaten) kibboets en ik kreeg een beetje het wilde westen gevoel; alleen in de woestijn, de lange weg aflopend in de richting van de kibboets.
Eenmaal in de kibboets waren ze erg vriendelijk. Ik was bij de receptie voor de gasten aangekomen en ze waren daar allemaal bang dat ik uitgedroogd was, dus ze kwamen meteen met water aanzetten. Daarna kwam er een man met geweer en gele zonnebril mij ophalen en hij nam mijn tas over. Ik wist even niet wat ik moest denken, want de hele situatie op dat moment was erg apart. Ik werd rondgeleid over het terrein en na wat gesleep heb ik een fatsoenlijk bed in mijn kamer gekregen.
De vrijwilligers hier slapen in appartementen en ik deel mijn appartement met nog 5 anderen; Silvana uit Argentinië, Tom en Tyrone uit Zuid-Afrika, Max uit Amerika en Alessandro uit Italië. We zijn een heel gezellig appartement. Afgelopen vrijdag hadden we hier onze wodka-party al gehouden.
Mijn werk is in de guest house. Dat houdt in dat ik voornamelijk bezig ben met kamers schoonmaken, helpen in de eetzaal en werken in de tuin. De meesten werken in ons packinghouse, waar kibboets Yahel paprika's inpakt. Inmiddels ben ik al een aantal dagen aan het schoonmaken en tuinieren en ik vind het heerlijk. We maken nog niet zulke lange dagen omdat er weinig gasten zijn, maar ik zag al dat we de eerste weken in april het ontzettend druk krijgen. Dan is 80% van de kibboets bezet met gasten. Ik heb geen idee hoe het dan gaat lopen.
Ik ben inmiddels ook al naar het strand in Eilat geweest en heb voor het eerst gesnorkeld. Ik wist niet hoe ik het moest doen, maar met een beetje hulp en begeleiding van Eyal is het gelukt. Wauw, wat is de zee daar mooi. Ik zag prachtig koraal en gekleurde vissen. Ook waren er veel duikers in dat gebied, dat was een leuke combinatie. Zondag was ik met Max naar Eilat geweest voor wat inkopen en om geld te pinnen en we kwamen vast in de stad te zitten omdat de scumbag buschauffeur ons niet bij de juiste halte waarschuwde en ons er tussendoor ergens uitgooide zodat we konden teruglopen. Probleem was dus ook dat we geen idee hadden welke halte we terug moesten nemen, maar goed het was een kibboetsbus, dus na een tijdje bij een bushalte gewacht te hebben besloten we een taxi te nemen naar kibboets Eilat. Daar moesten we meer dan een uur op de bus wachten, omdat het de laatste bus was ging ie niet meer langs alle kibboetsen; alleen langs degenen waar iemand opgepikt/gebracht moest worden. Daar stonden we dan bij de halte midden in de woestijn aan een verlaten weg, vlak bij de Jordaanse grenscontroleposten en de over vliegende militaire vliegtuigen. Beetje eng, maar ook erg spannend. Dit is pas avontuur! Uiteindelijk kwam de bus aan op het moment dat ik besloot een taxi te gaan regelen. Geloof me, klagen over OV in Nederland is nergens voor nodig, in Israël hebben ze laks aan tijdschema's.
Sinds gisteren hebben we een mini-kat geadopteerd omdat het uit zijn nest gegooid was. We hebben hem Tijgertje genoemd en hij is nog maar een paar dagen oud. Zo schattig! Iedereen smelt zo'n beetje bij de aanblik van deze lieverd. Maar ja, dat schatje heeft ons wel uit onze slaap gehouden en begon vrolijk te miauwen om 06.30. Hopelijk gaat het vanavond beter, maar ik heb er niet veel vertrouwen in.
Vrijdag ga ik met Max naar de tempel voor de sabbatdienst. Ik ben heel erg benieuwd.
Wordt vervolgd...
- Laura
-
27 Maart 2012 - 18:06
Edwin:
Klinkt super tof! Wat een geweldige plek om te zijn! Maak je ook foto's eigenlijk?
Veel plezier, hou ons op de hoogte. :D
-
27 Maart 2012 - 18:15
Laura Van Vilsteren:
Dank je :D Het is hier ook echt supertof :)
Zal er wel even wat foto's opzetten ;) -
27 Maart 2012 - 19:00
Sonia:
Jeetje Laura, wat een verhaal!! Hartstikke knap van je dat het je allemaal lukt! -
27 Maart 2012 - 20:41
Rain:
Adventure...terrific! So proud!!!
-
28 Maart 2012 - 11:01
Monique De Rijk:
nou Laura, zo te lezen ben je in het diepe gegooid (figuurlijk dan), want
het gevoel van die overvliegende militaire
vliegtuigen kan best wel beklemmend worden ervaren. grappig dat je al wat werkzaamheden hebt verricht daar.Hoeveel gasten denk je dat dat er komen? Leuke ervaring, lijkt me dat snorkelen. groetjes en veel plezier verder -
28 Maart 2012 - 16:10
Thirza:
haha het openbaar vervoer gaat als hemels ervaart worden als je terug bent neem ik aan? waarom werd je trouwens opgehaald door een man met een geweer?? :p -
28 Maart 2012 - 18:17
Laura Van Vilsteren:
@Monique: het valt best mee, maar op dat moment (bijna) alleen op een verlaten weg in het donker was wel een beetje apart. Soms hoor je overdag in de verte ook nog schoten, omdat we vlak bij een militair oefengebied zitten en twee grensposten (Jordanie en Egypte), dus het is zo'n beetje een gewoonte hier.
@Thirza: als je in Israel komt zal het je verbazen hoeveel mensen er met geweer rondlopen. Deze man (Jonathan heet hij) is ook de enige in de kibboets die met een geweer loopt en ze doen een beetje lacherig over hem, omdat ze vinden dat hij een beetje loopt te showen met zijn geweer :P
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
